Փիլոս
Գյուղացու մեկն ունենում է մի հիմար տղա՝ անունը Փիլոս: Մի օր, հանդից վերադառնալիս սա մի ասեղ է գտնում ճանապարհին, գցում է սայլի մեջ, որ բերի տուն: Ու, տուն հասնելով, մորն ուրախացնում է,թե քեզ համար ասեղ եմ բերել: Որքան փնտրում է՝ ասեղը չի գտնում սայլի մեջ:
Այդ ժամանակ մայրը հանդիմանում է նրան.
— Հիմա՛ր,- ասում է,-գտած ասեղը շորի կուրծքը կամ թևքը կխրեն, ոչ թե սայլի մեջ կգցեն:
— Լավ, մյուս անգամ էդպես կանեմ,- ասում է Փիլոսը:
Մյուս անգամ մի կատվի ձագ է գտնում.աշխատում է կրծքիւն ամրացնել ու դրա համար այնքա՜ն է չարչարում կատվին, խեղճը սատկում է:
Գալիս է մորը պատմում: Մայրն ասում է.
-Հիմա՛ր, կատվին «փիսի-փիսի» կանեն, ոչ թե էդպես…
-Լա՛վ, մյուս անգամ էդպես կանեմ:
Մի քանի օր հետո նապաստակ է պատահում: Փիլոսը սիրով «փիսի-փիսի» է կանչում: Եվ քանի նա կանչում է, նապաստակը հեռու է փախչում:
Գալիս է մորը պատմում, թե ինչպես է նապաստակը փախել:
-Ա՛յ,-ա՛յ-ա՛յ, ա՛յ,- ասում է մայրը,-նապաստակին փայտով ու հրացանով կխփեն, ոչ թե «փիսի-փիսի» կանեն:
-Եկող անգամ էդպես էլ կանեմ, մայրի՛կ:
Եկող անգամ լաց լինելով գալիս է տուն:
-Ի՞նչ է պատահել,-հարցնում է մայրը:
-Գնացի դաշտ, մի հորթ պատահեց, փայտով խփեցի, ոտը կոտրվեց, հնձվորները բռնեցին ծեծեցին ինձ:
-Ա՛յ,-ա՛յ-ա՛յ, ա՛յ,- ասում է մայրը: Հորթին փայտով չեն խփի, իսկ մարդի, հնձվորի պատահելիս՝ «բարի աջողում» կասեն:
-Լա՛վ, մայրի՛կ, մյուս անգամ էդպես կանեմ:
Երազում ես տեսա մի հետաքրքիր ճանապարհ,և որոշոցի անցնել այդ ճանապարհով։Ճանապահին ես հանդիպեցի տարբեր կենդանիների,ընկերացա նրանց հետ։Ես շատ քաղծած էի,և խնդրեցի կենդանիներին որպեսզի ինձ սնունդ տան,և այդ պահին արջը ինձ մեղր հյուրասիրեց,նապաստակը գազար,մյուսները ինչ կարող էին։Մենք միասին ճաշեցինք և սկսեցինք նորից խաղալ,խաղալով մենք հասանք մի անտառ,որտեղից բացվեց մի նոր ճանապարհ,այնտեղ գտնվում էին գույնզգույն, թիթեռնեռ;Մենք սկսեցինք վազել թիթեռների հետևից,փորձեցինք բռնել նրանց բայց մեզ չհաջողվեց։Ու հանկարծ ես լսեցի երազում մայրիկիս ձայնը,Արամ Արամ արթնացիր։Ես արթնացա քնիցս և հասկացա ,որ դա երազ էր,և շտապելով վերկացա և գնացի ճանապարհով,այն ճանապարհով ,որ ամեն օր ինձ տանում է դեպի դպրոց։